Bóstwo Ducha Świętego (A.W. Pink)

13 lipca, 2018 @ 5:06 pm (Biblistyka)

Niektórzy zwodziciele, tacy jak Benny Hinn, nauczają, że Bóg nie składa się z trzech osób, ale z dziewięciu. Inni twierdzą, że np. Jezus nie jest Bogiem lub że Duch Święty nie jest Bogiem. Cieszą się oni dużą popularnością, ponieważ ludzie nie znają Biblii. Dlatego jako chrześcijanie powinniśmy znać podstawowe doktryny. W tym artykule publikuję artykuł A. W. Pink’a omawiający osobę Ducha Świętego.

Bóstwo Ducha Świętego

W ostatnim artykule staraliśmy się dostarczyć ze świadectwa Pisma Świętego obfitych i jasnych dowodów, że Duch Święty jest świadomą, inteligentną, personalną osobą. Naszą obecną sprawą jest natura i godność Jego Osoby. Szczerze ufamy, że nasze obecne dochodzenie nasi czytelnicy nie odbiorą jako zbyteczne. Z pewnością każdy umysł, który jest pod wrażeniem szacunku dla tematu o tak nieskończonej ważności nie pozwoli, abyśmy w jej badaniu potraktowali tę sprawę zbyt drobiazgowo i mniej konkretnie.

Pomimo, iż prawdą jest, że prawie każdy fragment, który przedstawiliśmy, aby zademonstrować Osobowość Ducha zawierał decydujący dowód Jego Boskości, uważamy obecny aspekt naszego przedmiotu za bardzo ważny, słusznie upoważniając go do odrębnego odniesienia – tym bardziej, że błąd w tej kwestii jest śmiertelny dla duszy.

Bóstwo czy nie Bóstwo

Po wykazaniu, że Słowo Boże wyraźnie i jednoznacznie naucza, że Duch jest Osobą, nasuwa się kolejne pytanie, które należy rozważyć. Za jaką osobę mamy Go uważać? Jaką pozycję zajmuje On w skali istnienia? Zaprawdę zostało powiedziane, że „On jest albo Bogiem, posiadającym w odróżnieniu do Człowieka; niewysłowioną jedność Boskiej natury z Ojcem i Synem, albo jest stworzeniem Boga nieskończenie odsuniętym od Niego w istocie i godności, nie mającym żadnej innej wywodzącej się doskonałości niż w randze do której jest wyznaczony w stworzeniu. Nie ma medium pomiędzy jednym, a drugim. Nic pośredniego między Stwórcą, a stworzeniem nie może być dopuszczone. Tak więc Duch Święty był umieszczony na szczycie całego stworzenia, nawet ponad najwyższym aniołem tak jak anioł przewyższa najniższego ożywionego do życia gada, przepaść wciąż byłaby nieskończona; tak Ten, który dobitnie nazwany jest Wiecznym Duchem nie byłby Bogiem „(Robert Hawker).

Będziemy teraz starali się pokazać ze Słowa Prawdy, że Duch Święty wyróżnia się właśnie takimi imionami i atrybutami, że jest obdarzony wielką siłą podporządkowanej mocy, że jest On Autorem takich dzieł, które całkowicie przekraczają ograniczone zdolności; takie które nie mogą należeć do nikogo innego oprócz Samego Boga.

Jakkolwiek tajemnicze i niewytłumaczalne może być dla ludzkiego rozumowania istnienie i rozróżnienie Osób w esencji Bóstwa. Mimo tego, jeśli pokornie pokłonimy się jasnym naukom Boskich Wyroczni, nieuniknionym będzie wywnioskowanie, że istnieją trzy Osoby Boskie, które są współistniejące, współwieczne i współrówne. Ten, dla którego takie dzieła, jak stworzenie wszechświata, inspiracja Pisma Świętego, formacja człowieczeństwa Chrystusa, odrodzenie i uświęcenie wybranych, jest i musi być BOGIEM; użyjemy języka 2 Koryntian 3:17 „Teraz Pan jest tym Duchem”.

Dowody Bóstwa Ducha Świętego

1. Duch Święty jest wyraźnie nazywany Bogiem. Do Ananiasza Piotr powiedział: „dlaczego szatan tak napełnił twoje serce, abyś okłamał Ducha Świętego” Dz. Ap. 5:3-4; jeśli więc okłamywanie Ducha Świętego jest kłamaniem przeciwko Bogu to z konieczności wynika, że Duch musi być Bogiem. Ponownie, święci są nazywani „świątynią Boga”, a powodem tego jest to, że „Duch Boży w was mieszka” 1 Kor. 3:16. W podobny sposób zaprojektowano ciało każdego jednego świętego, „świątynia Ducha Świętego”. Następnie jest napominanie „chwalcie Boga w swoim ciele” 1 Kor. 6:19, 20. W 1 Liście do Koryntian 12, gdzie wspomniano o różnorodności Jego darów, administracji i operacji, mówi się o nim jako o „tym samym Duchu” (w. 4), „tym samym Panu” (w. 5), „ten sam Bóg” (v.6). W 2 Koryntian 6:16 Duch Święty nazywany jest „żywym Bogiem”.

2. Duch Święty jest wyraźnie nazywany imieniem Jehowa, co jest całkowicie niemożliwe do przekazania wszystkim stworzeniom, a które można zastosować tylko wobec Doskonałego Najwyższego. To Jehowa przemawiał ustami wszystkich świętych proroków od początku świata (Łk 1:68 „Błogosławiony niech będzie Pan, Bóg Izraela, bo nawiedził i odkupił swój lud”, 70), ale w 2 Piotra 1:20 domyślnie oznajmiono, że wszyscy ci prorocy przemawiali „Duchem Świętym” (2 Sam 23:2, 3, porównaj z Dz. 1:16)! To był Jehowa, którego Izrael kusił na pustyni: „grzesząc przeciwko Bogu i prowokując Najwyższego” (Psalm 78:17, 18), jednak w Księdze Izajasza 63:10 jest to określane mianem „buntowania się i drażnienia Ducha Świętego”! W Księdze Powtórzonego Prawa 32:12 czytamy: „Tylko Pan ich prowadził”, a jednocześnie mówi o tym samym narodzie, Izajasz 63:14 mówi: „Duch Pański ich prowadził”. To Jehowa kazał Izajaszowi: „Idź i powiedz temu ludowi, usłysz prawdziwie” (6:8, 9), podczas gdy Apostoł oświadczył: „Dobrze powiedział Duch Święty przez proroka Izajasza, mówiąc: Idź do ludzi i powiedz Słuchajcie, zaprawdę … „(Dz. Ap. 28:25, 26)! Co może bardziej jasno ustalić tożsamość Jehowy i Ducha Świętego? Zwróć uwagę, że Duch Święty jest nazywany „Panem” w 2 List do Tes. 3:5 „Pan zaś niech skieruje wasze serca ku miłości Bożej i ku cierpliwemu oczekiwaniu Chrystusa.”

3. Doskonałość Boga znajduje się w Duchu.

Poprzez co określana jest natura każdego bytu, jak nie poprzez jego cechy? Ten, kto posiada cechy szczególne dla anioła lub człowieka, jest słusznie za niego uznany. Tak więc ten, który posiada cechy lub właściwości, które należą wyłącznie do Boga, musi być uważany i czczony jak Bóg. Pismo Święte bardzo wyraźnie i obficie potwierdza, że Duch Święty posiada cechy właściwe Bogu. Przypisuje mu absolutną świętość. Jak Bóg jest nazywany „Świętym”, „Tym Świętym” będąc opisanym przez nadzwyczajnie doskonałą cechę Jego natury, w której jest On „w blasku świętości” (Wyjścia 15:11 „Któż jest pośród bogów równy Tobie, Panie, w blasku świętości, któż Ci jest podobny, straszliwy w czynach, cuda działający!”); tak samo Trzecia Osoba Trójcy została wyznaczona jako „Duch świętości” (Rz. 1:4 „A pokazał z mocą, że jest Synem Bożym, według Ducha świętości”), aby określić świętość Jego natury i Bóstwo Jego Osoby. Duch jest wieczny (Heb. 9:14 „To o ileż bardziej krew Chrystusa, który przez Ducha wiecznego”). On jest wszechobecny: „Dokąd mam uciec od twego Ducha?” (Ps 139:7). Jest wszechwiedzący (1 Kor 2:10 „Nam zaś Bóg objawił to przez swojego Ducha. Duch bowiem bada wszystko, nawet głębokości Boga”, 11). Jest wszechmocny: jest nazywany „Mocą Najwyższego” (Łk 1:35 „A anioł jej odpowiedział: Duch Święty zstąpi na ciebie i moc Najwyższego zacieni cię”, także Micheasza 2:8 „Czyż miałby być przeklęty dom Jakuba? Czyż skory do gniewu jest Duch Pański, czy takie Jego postępowanie? Czyż słowa Jego nie są życzliwe dla ludu swego izraelskiego?” i porównaj z Isa. 40:28 „Czy nie wiesz tego? Czyś nie słyszał? Pan – to Bóg wieczny, Stwórca krańców ziemi. On się nie męczy ani nie nuży, Jego mądrość jest niezgłębiona”).

4. Absolutna suwerenność i zwierzchnictwo Ducha ukazują Jego Bóstwo.

W Ewangelii Mateusza 4:1 powiedziano nam: „Wtedy Jezus prowadzony był przez Ducha na pustynię”: kto oprócz Osoby Boskiej miał prawo kierować Pośrednikiem? I komu oprócz Bogu Odkupiciel mógł się podporządkować! W Ewangelii Jana 3:8 „Wiatr wieje, gdzie chce, i słyszysz jego głos, ale nie wiesz, skąd przychodzi i dokąd zmierza. Tak jest z każdym, kto się narodził z Ducha” Pan Jezus sporządził analogię między wiatrem, który „dmucha tam, gdzie chce” (nie będąc dysponowanym, ani kierowanym przez żadne stworzenie), a majestatycznymi operacjami Ducha. W 1 Koryntian 12:11 „A to wszystko sprawia jeden i ten sam Duch, udzielając każdemu z osobna, jak chce” jest to wyraźne potwierdzenie, że Duch Święty rozdziela pomiędzy wszystkimi darami duchowymi, czerpiąc przyjemność ze sprawowania Swojej władzy. Musi więc być „Bogiem nad wszystkimi błogosławionymi na wieki”. W Dziejach Apostolskich 13:2-4 „A gdy jawnie pełnili służbę Panu i pościli, powiedział im Duch Święty: Odłączcie mi Barnabę i Saula do dzieła, do którego ich powołałem... A oni, posłani przez Ducha Świętego..” znajdujemy Ducha Świętego wzywającego ludzi do pracy w służbie, która jest wyłącznie Boską prerogatywą, chociaż niegodziwi ludzie unieważnili to wobec samych siebie. W tych wersach okaże się, że Duch ustanowił ich dzieło, nakazał im, aby zostali posłani i oddzieleni przez kościół. W Dziejach 20:28 „Uważajcie na samych siebie i na całe stado, w którym was Duch Święty ustanowił biskupami, abyście paśli kościół Boga, który on nabył własną krwią” tutaj wyraźnie oznajmiono, że Duch Święty ustanowił zarządzających kościołem.

5. Dzieła przypisane Duchowi wyraźnie ukazują Jego Boskość. Samo Stworzenie przypisuje Mu nie mniej, niż Ojcu i Synowi: „Przez Ducha wichurą oczyszcza strop nieba” (Hiob 26:13): „I mnie też stworzył duch Boży, tchnienie Wszechmocnego i mnie uczyniło” (Hiob 33:4). Jest zaangażowany w dzieło opatrzności (Iz 40:13-15 „Kto zdołał zbadać ducha Pana? Kto w roli doradcy dawał Mu wskazania? Do kogo się On zwracał po radę i światło, żeby Go pouczył o ścieżkach prawa, żeby Go nauczył wiedzy i wskazał Mu drogę roztropności?”, Dz 16:6 „ponieważ Duch Święty zabronił im głosić słowo w Azji”, 7). Całe Pismo dane jest przez natchnienie Boga (2 Tm 3:16 „A bez wątpienia wielka jest tajemnica pobożności. Ten, który objawił się w ciele, usprawiedliwiony został w Duchu, ukazał się aniołom, ogłoszony został poganom, znalazł wiarę w świecie, wzięty został w chwale”), którego źródłem jest sam Duch (2 Piotra 1:21 „Nie z ludzkiej bowiem woli przyniesione zostało kiedyś proroctwo, ale święci Boży ludzie przemawiali prowadzeni przez Ducha Świętego”). Człowieczeństwo Chrystusa zostało cudownie uformowane przez Ducha (Mt 1:20 „To bowiem, co się w niej poczęło, jest z Ducha Świętego”). Chrystus został namaszczony do Swego dzieła przez Ducha (Iz 61:1 „Duch Pana Boga nade mną, bo Pan mnie namaścił. Posłał mnie, by głosić dobrą nowinę ubogim, by opatrywać rany serc złamanych, by zapowiadać wyzwolenie jeńcom i więźniom swobodę”, Jan 3:34 „Ten bowiem, którego Bóg posłał, mówi słowa Boże, bo Bóg daje mu Ducha bez miary”). Jego cuda zostały wykonane przez moc Ducha (Mt 12:3 8). Został wzbudzony z martwych przez Ducha (Rz 8:11 „ A jeśli Duch tego, który Jezusa wskrzesił z martwych, mieszka w was, ten, który wskrzesił Chrystusa z martwych, ożywi i wasze śmiertelne ciała przez swego Ducha, który w was mieszka”). Kto oprócz Boskiej osoby mógł dokonać takich dzieł jak te? Czy macie osobisty i wewnętrzny dowód na to, że Duch Święty jest nikim innym, jak tylko Bogiem? Czy On dokonał w tobie tego, czego nie mogłaby dokonać określona, ograniczona moc? Czy On przywiódł cię od śmierci do życia, uczynił cię nowym stworzeniem w Chrystusie, przekazał ci żywą wiarę, napełnił cię świętą tęsknotą za Bogiem? Czy dał ci tchnie ducha modlitwy, wziął sprawy Chrystusa i pokazał je tobie, włożył do twojego serca zarówno przykazania, jak i Boże obietnice? Jeśli tak jest, wtenczas masz wiele świadectw w swoim własnym sercu Błogosławionego bóstwa Ducha.

Tłumaczenie: Marlena Wozowicz

Dodaj komentarz

Instrumenty w rękach Odkupiciela

2 lipca, 2018 @ 2:13 pm (Życie chrześcijańskie)

Paul David Tripp

Co z emocjami?

Jak powinniśmy myśleć o emocjach w naszym życiu?

pablo

Pismo Święte przedstawia nam emocje w bogatych i barwnych kolorach. Poczynając od rodzinnych konfliktów do politycznej intrygi, od rolnictwa do życia w wielkim mieście, od narodowego pokoju do międzynarodowego okresu wojny, od lojalności i przyjaźni do odrzucenia i zdrady, od influencji i bogactwa do suszy i biedy, od piękna ogrodu do horroru naturalnych katastrof, od wolności i odpoczynku do niewolniczej przemocy, od czystego uwielbienia Boga do przeróżnych form bałwochwalstwa, Pismo Święte ukazuje pełny zakres ludzkich doświadczeń. Jest przepełnione historiami, do których możemy się odnieść i charakterami, które są nam podobne. Pomijając historyczne i kulturowe różnice biblijny świat jest jak nasz świat w symfonii codziennych doświadczeń.

Pismo jest brutalnie szczere prezentując nam ludzi i sytuacje z otwartością z jaką gdybyśmy to my ją zamierzali przedstawić, zrobilibyśmy to w łagodniejszy sposób. Nie pozwala na pominięcie grzechu, siły uderzenia grzechu na nas i świat. Ale jest również szczera z jeszcze jednego powodu: aby zademonstrować nam jak mądrość Pana i tranformująca łaska Jezusa są wystarczająco mocne do rozwiązania największych problemów ludzkich doświadczeń. Jeśli ostrożnie czytasz Pismo Święte, nigdy nie pomyślisz, że praca Chrystusa jest dla dobrze przystosowanych ludzi, którzy tylko potrzebują odkupienia jak zastrzyka. Nigdy nie przedstawia stanu człowieka lub jego dylematu poza zasięgiem ewangelii.

Odkupienie jest niczym innym jak ratunkiem bezradnych ludzi stojących przed wiecznością w cierpieniach oddzieleni od miłości Boga.

Jaki ma to związek z uczuciami? Pod każdym względem! Pokazując na każdej stronie życiowe doświadczenia Pismo przedstawia cały zasięg ludzkich emocji. Przedstawia agresywną zazdrość Kaina, łzy żalu bezpłodnej Hannah, bojaźń Izraela w czasie gdy egipscy panowie okrążali ich nad Morzem Czerwonym. Obrazuje radość narodowego zwycięstwa, radość czystego uwielbienia i druzgocącego smutku Davida po śmierci jego nikczemnego syna Absaloma. Przedstawia życzenie śmierci zniechęconego Eliasza, bezdusznych faryzeuszy, desperackie wołanie o pomoc żebraków. Ukazuje wściekłość Chrystusa, kiedy bezczeszczono świątynię, Jego ból i rozpacz rozłąki z Ojcem, Jego czułość w odszukaniu przestraszonych i zdezorientowanych uczniów po zmartwychwstaniu. Ukazuje jak Zachariasz świętował narodziny swojego syna, Marię i Martę w żałobie po śmierci brata. Pełny zakres uczuć jest przedstawiony w Piśmie Świętym przez Tego, który zna ludzkie serca. Emocje przenikają, każdy aspekt naszego życia, dlatego też nie są one osobną kategorią sortowania informacji o danej osobie. Emocje są ważnym aspektem tych czterech kategorii. Każda rzeczywistość o człowieku jest ubarwiona emocjami. Jest wplatana we wszystkie sytuacje, reakcje, myśli i motywy jakie posiadamy. Uczucia są jak pogoda naszych związków i sytuacji. Możemy żyć otoczeni gniewem innej osoby lub pod presją czyjejś zazdrości. Możemy się znaleźć w zimnej, ciemnej nocy żalu lub cieple życia, zdrowia i pokoju. Uczucia są niezbędną częścią każdych relacji i sytuacji, w której Bóg nas suwerennie umieścił.

Nasze reakcje, myśli i słowa mają emocjonalne komponenty. Precyzyjne zrozumienie motywów i schematu czyjegoś zachowania obejmuje rozpoznawanie koloru emocji wszystkiego, co zostało powiedziane i uczynione. Myśli nie istnieją w jakiejś pozbawionej emocji przestrzeni. Jeśli myślimy, że nasza praca jest niemożliwa do wykonania stajemy przed wykonaniem zadania z frustracją i zniechęceniem. Jeśli zrozumiemy w naszych sercach dobroć, łaskę i chwałę naszego Pana, będziemy żyć z radością i nadzieją. Nie możesz w pełni zrozumieć tego, co ludzie myślą dopóki nie będziesz wiedzieć co czują. Nasze uczucia wyrażają reakcje naszych interpretacji – interpretujemy też własne uczucia.

Z motywami jest tak samo. Moje emocje są jedną z kilku dróg, jak moje serce wyraża czego pragnę, co cenię i czemu służę. Jeśli żyję dla twojej miłości, przyjaźni, przywiązania, to jeśli mnie odrzucisz, uczucie smutku i gniewu wypełni moje życie. Jeśli cenię sobie zdobycie sławy, osiągnięcie celu sprawi, że będę szczęśliwy, nawet jeśli nie jestem radosny, a moje szczęście jest chwilowe. Jeśli chcemy wiedzieć czego naprawdę ludzie pragną, musimy wiedzieć jakie jest ich życie emocjonalne. Szczęście jest rezultatem otrzymania tego, czego pragnie moje serce. Zniechęcenie jest emocjonalną reakcją mojego serca, kiedy to, dla czego żyję, oddala się ode mnie. Moje serce jest przepełnione strachem, kiedy niespodziewanie tracę to, o czym jestem przekonany, że jest mi niezbędne, że tego potrzebuję. Mówiąc w skrócie nasze uczucia odzwierciedlają to, co wielbimy. Ukazują nam to, co uchwyciło nasze serce. Bóg dał nam emocje stwarzając nas na Swoje podobieństwo; mają one pomóc nam żyć z Nim w duchowych relacjach. Są one kluczowym wskaźnikiem, czy żyjemy z Nim w radosnej ugodowej duchowej bliskości, czy też służymy czemuś innemu. Emocje są obecne w każdej sytuacji, każdej reakcji, myśli i każdej intencji.

Jeśli rozumiesz historię odkupienia to wiesz, że Bóg nie jest w strasznym pośpiechu, który tak często motywuje nasze starania w pomaganiu innym. Biorąc z Niego przykład możemy poświęcić czas na zadawanie pytań, słuchanie, myślenie, interpretowanie i modlitwę. Nie powinniśmy przypuszczać, że wiemy o ludziach więcej niż naprawdę wiemy biorąc pod uwagę Boży przykład, który zachęca nas do poświęcenia czasu, aby zadawać biblijne pytania, które pomogą ludziom popatrzeć na siebie i swoje życie. Mobilizuje nas do zadawania pytań aby upewnić się, że naprawdę chcemy zrozumieć, uporządkować to, czego już się nauczyliśmy i co pozwoli nam rozważyć z odmiennej perspektywy Pisma Świętego. Robimy to wszystko, aby przynieść transformującą łaskę Chrystusa w życie ludzi takimi, jakimi naprawdę są w samym środku tego, z czym się naprawdę borykają.

Żeby poznać kogoś dobrze, należy stosować dwa wspaniałe nakazy Jezusa podsumowane w Ewangelii Świętego Mateusza 22:37-40:

„Kochaj twojego Pana i Boga całym sercem, duszą i umysłem!”—odpowiedział Jezus.—To jest pierwsze i najważniejsze przykazanie. Drugie jest podobne: „Kochaj innych tak, jak kochasz samego siebie!”. Na tych dwóch przykazaniach opiera się całe Prawo Mojżesza i księgi proroków.”

Ponieważ kocham Boga, chcę przedstawiać prawdę z dokładnością, przejrzystością i chcę zrobić to w prawidłowy sposób. Chcę budować mosty porozumienia w mądrości Słowa w szczegółach ludzkiego życia. Ponieważ kocham ludzi, nie będę zadowolony z rzucania granatów ogólnej prawdy w ich stronę. Przeciwnie, poprzez dobre pytania, zaangażowane słuchaniem i ostrożną interpretacje wejdę w ich świat ze zrozumieniem koniecznym do wniesienia pomocy Chrystusa tam gdzie jest ona naprawdę konieczna.

Tłumaczenie: Marlena Wozowicz

Dodaj komentarz