Efezjan 1:5-10

(5) w miłości przeznaczył nas dla siebie do synostwa przez Jezusa Chrystusa według upodobania woli swojej,
(6) ku uwielbieniu chwalebnej łaski swojej, którą nas obdarzył w Umiłowanym.
(7) W nim mamy odkupienie przez krew jego, odpuszczenie grzechów, według bogactwa łaski jego,
(8) której nam hojnie udzielił w postaci wszelkiej mądrości i roztropności,
(9) oznajmiwszy nam według upodobania swego, którym go uprzednio obdarzył,
(10) tajemnicę woli swojej, aby z nastaniem pełni czasów wykonać ją i w Chrystusie połączyć w jedną całość wszystko, i to, co jest na niebiosach, i to, co jest na ziemi w nim.

w miłości. Fraza ta należy do początku w. 5, ponieważ wprowadza ona do boskiego motywu Bożego celu w elekcji.

1:5 przeznaczył nas dla siebie do synostwa. Ludzcy rodzice mogą obdarzyć zaadoptowane dziecko swoją miłością, środkami i dziedzictwem, ale nie mogą obdarzyć go swoimi odróżniającymi cechami. Ale Bóg w cudowny sposób daje Swoją własną naturę tym, których wybrał i tym, którzy Mu zaufali. Czyni On ich Swoimi dziećmi na obraz Swojego boskiego Syna i daje im nie tylko bogactwa i błogosławieństwa Chrystusa, ale również Jego własną naturę

1:6 ku uwielbieniu chwalebnej łaski swojej. Ostatecznym celem elekcji do zbawienia jest chwała Boga. którą nas obdarzył w Umiłowanym. „Którą” odnosi się do do boskiej łaski (niezasłużonej miłości i przychylności), która uczyniła możliwym, żeby grzesznicy zostali zaakceptowani przez Boga poprzez zastępczą śmierć i przypisaną prawość dostarczoną przez Jezusa Chrystusa. Wierzący są umiłowanymi Boga tak jak Jezus, ponieważ są w Nim zaakceptowani

Gdy gangsterzy porywają dziecko jakiegoś bogatego człowieka, żądają okupu. My byliśmy porwani przez diabła. Żeby wyrwać nas z jego mocy, Bóg musiał zapłacić okup. To nie był jakiś tani okup. Nóg musiał oddać Swojego Syna, aby nas odzyskać.

1:7 odkupienie przez krew jego. Użyte tutaj pojęcie odnosi się do płacenia wymaganego okupu dla Boga, by uwolnić osobę z niewoli. Ofiara Chrystusa na krzyżu zapłaciła opłatę za każdą wybraną osobą zniewoloną przez grzech i wykupiła im z niewolniczego targu nikczemności. Opłatą za odkupienie była śmierć.

1:7b, 8 odpuszczenie grzechów…w postaci wszelkiej mądrości i roztropności. Odkupienie przynosi nieograniczoną łaskę Boga (Rzym. 5:20) i przebaczenie grzechu. Przynosi to duchowe zrozumienie, które zostało dane w boski sposób.

1:10 Aby…zgromadził (BG). Na końcu historii świata wszyscy wierzący zostaną zgromadzeni razem przez Boga w tysiącletnim królestwie, które zostało tutaj nazwane „nastaniem pełni czasów”, co oznacza wypełnienie się historii (Obj. 20:1-6). Następnie Bóg zgromadzi dla Siebie wszystko w wiecznej przyszłości i zostanie stworzone nowe niebo oraz nowa ziemia (Obj. 21:1 i nast.). Wszechświat będzie całkowicie zjednoczony pod Chrystusem.

Na podstawie MacArthur Study Bible

Efezjan 1:1-4

(1) Paweł, z woli Bożej apostoł Chrystusa Jezusa, do świętych w Efezie i wierzących w Chrystusa Jezusa:

(2) Łaska wam i pokój od Boga, Ojca naszego i od Pana Jezusa Chrystusa.

(3) Błogosławiony niech będzie Bóg i Ojciec Pana naszego Jezusa Chrystusa, który nas ubłogosławił w Chrystusie wszelkim duchowym błogosławieństwem niebios;

(4) w nim bowiem wybrał nas przed założeniem świata, abyśmy byli święci i nienaganni przed obliczem jego.

„Paweł, z woli Bożej apostoł Chrystusa Jezusa” (w.1)

Paweł zaczął swój list przedstawiając się jako apostoł. Słowo „apostoł” oznacza „posłaniec” i służy jako oficjalny tytuł Pawła i 12 uczniów. Byli oni naocznymi świadkami zmartwychwstałego Jezusa oraz zostali wybrani przez Boga, by kładli fundament dla kościoła przez głoszenie, nauczanie, oraz spisywanie Pisma, czemu towarzyszyły cuda.

„do świętych w Efezie i wierzących w Chrystusa Jezusa” (w. 1)

Paweł mówi do żyjących wiernych w Efezie jako do „świętych i wierzących”. Zauważmy, że wszyscy nawróceni są już za życia zbawieni, a więc są święci. Są to ci, których Bóg zarezerwował dla Siebie, uczynił świętymi poprzez ich wiarę w Jezusa Chrystusa.

„Łaska wam i pokój od Boga, Ojca naszego i od Pana Jezusa Chrystusa” (w. 2)

Od Jezusa i Boga Ojca przyszedł autorytet, na podstawie którego Paweł przemawiał (w. 1) jak również błogosławieństwa łaski dla wszystkich wierzących. Spójnik „i” oznacza równoważność; to jest, że Pan Jezus Chrystus jest równy Ojcu w boskości.

Błogosławiony niech będzie Bóg i Ojciec Pana naszego Jezusa Chrystusa (w. 3)

Paweł mówi, żeby Bóg był błogosławiony. Chodzi tu o to, że nadrzędnym obowiązkiem każdego człowieka jest wielbienie (błogosławienie) Boga i zachęcaniu innych do tego.

„który nas ubłogosławił w Chrystusie wszelkim duchowym błogosławieństwem niebios” (w. 3)

Bóg, w Swojej opatrznościowej łasce, już dał wierzącym całkowite błogosławieństwo. Błogosławieństwo to nie jest duchowe w tym sensie, że odnosi się ono do niematerialnych błogosławieństw, będących przeciwieństwem materialnych. Jest ono duchowe dlatego, że jest dziełem Boga, który jest boskim źródłem wszystkich błogosławieństw.

„nas ubłogosławił w Chrystusie” (w. 3)

Niezmierne błogosławieństwa Boga należą tylko do wierzących, którzy są Jego dziećmi przez wiarę w Chrystusa, dlatego też wszystko co należy do Niego, należy również do nich – łącznie z Jego prawością, środkami, przywilejem, pozycją i mocą.

„wybrał nas przed założeniem świata” (w. 4)

Forma gr. czasownika dla „wybierać” wskazuje, że Bóg nie tylko wybrał Samemu, ale również dla Siebie, dla uwielbienia Jego własnej chwały. (w. 6,12,14). Boża elekcja, albo mówiąc inaczej, predestynacja nie funkcjonuje oddzielnie od ludzkiej odpowiedzialności uwierzenia w Jezusa jako Pana i Zbawiciela, ani jej nie unieważnia. Bóg wybrał wszystkich, którzy już uwierzyli bądź dopiero uwierzą, jeszcze przed stworzeniem świata. Ci, którzy są zbawieni, stali się wiecznie zjednoczeni z Chrystusem poprzez Bożą suwerenną wolę przed stworzeniem świata i dlatego jest oczywiste, że było to niezależne od ludzkiego wpływu i jakiejkolwiek ludzkiej zasługi.

„abyśmy byli święci i nienaganni przed obliczem jego” (w. 4)

Zarówno celem jak i rezultatem Bożego wyboru tych, którzy mają być zbawieni jest to, by byli oni święci i nienaganni”. Nieprawi ludzie ogłoszeni są prawymi, niegodni grzesznicy ogłoszeni są godnymi zbawienia, wszystko to dlatego, że są oni wybrani „w Nim” (Chrystusie). Odnosi się to do przypisanej prawości Chrystusa, która jest nam udzielona. Jako wierzący otrzymujemy doskonałą prawość, która umieszcza nas w świętej i niewinnej pozycji w stosunku do Boga. Chociaż nie spełniać Jego świętego standardu świętości (którym jest całkowita bezgrzeszność), to Bóg widzi wierzących jako całkowicie doskonałych (bo otrzymali prawość Chrystusa, która przykrywa wszelki grzech) i dlatego może ich zaakceptować. Tylko na tej podstawie ktokolwiek żyjący na świecie może być zbawiony.

Na podstawie MacArthur Study Bible